Het was eigenlijk een minifestival, met optredens van FIT, Vive La Fete, Karen Dio, Goose, een DJ-set van The Bloody Beetroots en dan als grote afsluiter The Prodigy. Maar al vanaf het moment dat je het veld oploopt weet je: De mensen zijn hier voor The Prodigy. Een overgrote meerderheid van de bezoekers loopt met shirts van The Prodigy aan, en ook in de bezoekersaantallen bij de podia voor de eerdere optredens kan je merken: Dat is niet waar de mensen voor komen.

Overigens ligt dat niet aan de muziek. De verschillende artiesten laten zich echt wel van hun beste kant zien. Karen Dio weet het publiek flink op te zwepen, Goose speelt echt als een malle, maar het gaat maar om 1 ding: The Prodigy.

En de heren van The Prodigy weten dat ook. In een set die iets meer dan een uur duurt weten ze veel hits en fan favorites te brengen op hun eigen energieke manier. Vanaf de eerste tonen gaat het hele veld los en dat stopt niet als The Prodigy stopt met spelen. In de tussentijd: gekkenhuis. Complete chaos. De security heeft haar handen vol aan bezoekers die door het publiek, over het publiek of klem tegen de barriers op de een of andere manier uit het gekkenhuis gehaald moeten worden. Meerdere mensen hebben eerste hulp nodig vanwege bloedneuzen of andere kwetsuren. Maar zelfs die komen over het algemeen met een grote smile op hun gezicht het publiek uit en duiken na een korte behandeling gewoon weer de pit in.

Maxim weet zoals gewoonlijk het publiek compleet op te zwepen en nog gekker te maken dan het al is. De lichtshow is zoals we van The Prodigy gewend zijn: overdadig en enorm strak. En natuurlijk is er de ode aan Keith Flint tijdens Firestarter. Niet meer zo prominent als ze dat eerder deden, maar ze blijven hun overleden broeder eren, en dat zorgt toch even voor een kippenvelmomentje.

Ondergetekende had ergens stiekem gehoopt op een teaser van nieuw materiaal. Dat zat er helaas niet in. Maar teleurgesteld, nee, dat ook weet niet. Want het was energiek en een compleet gekkenhuis, precies zoals je bij The Prodigy zou verwachten. Een gekkenhuis ook voor de security, niet alleen vanwege de vele mensen die even geholpen moesten worden. Een van de security-dames moest haar focus op het publiek even verbreken toen ze ineens de gitaar in handen geduwd kreeg. Vol verbazing stond ze te lachen, en ze wist niet helemaal wat ze met de situatie aan moest.

Het was goed, het was mooi. Dit mogen ze zeker vaker komen doen.