Pak een oude industriele hal, zet er een podium in met een licht- en geluidssysteem, nodig artiesten uit die ook wel van het industriele zijn, en je hebt een goed weekend. Zo simpel klinkt het, maar is het natuurlijk niet. Zo had De Luidspreker dit jaar meerdere afzeggingen (met 1 met een zeer trieste aanleiding), en was er genoeg te klagen. Daarover later meer, want de muziek is het belangrijkste. En dat zat wel goed.

De Luidspreker is een festival voor EBM, industrial, techno, (dark) ambient en gerelateerde stijlen. Dat merk je ook duidelijk aan het publiek. De verdwaalde bezoeker met kleurige kleding valt duidelijk op in het vooral in het zwart geklede publiek. Maar de mensen krijgen wel waar ze voor komen. Op dag 1 bijvoorbeeld met fantastische optredens van Te/DIS en Roger Rotor, met knallende beats, snerpende synths en hele fijne vocalen. Vooral in het Duits, want ja, we zijn natuurlijk te gast in Duitsland, maar bij deze muziek past de Duitse taal erg goed.

De echte hoogtepunten zijn echter wel op de zaterdag te vinden. Al was het een beetje uitzoeken hoe het zit met de planning. De van te voren gecommuniceerde dagplanning verandert al heel snel namelijk. Door ziekte moet KiEw afzeggen, waardoor de tijden last-minute wat veranderen en ook gedurende de avond wordt er nog geschoven met de tijden. Geen probleem voor alle bezoekers die er al zijn, natuurlijk, maar voor de mensen die pas wat later binnenkomen betekent het mogelijk dat ze een deel van een act die ze wilden zien wel gemist hebben.

Terug naar de hoogtepunten van de zaterdag. Dat begint eigenlijk al meteen bij de start: Sielwolf & Nam-Khar openen de dag met een fantastisch dark ambient optreden. Met z’n vieren op het podium weten ze de broekspijken te laten bewegen met diepe bassen. Het is een indrukwekkende golf van geluid die over je heenspoelt.

En dan is het tijd voor wat gekkigheid. Kaffee und Kuchen staat op de planning. Een optreden is eigenlijk een te gelimiteerde omschrijving voor wat er gebeurt. Het is een beleving. Het is performance art. Het podium is niet de plek van belang bij deze show, want de 2 leden van Kaffee und Kuchen komen van achter in de zaal aangelopen, verpakt in zilverkleurige warmtedekens. Wat volgt is een chaos, zowel in wat er gebeurt als in geluid. De meest rare geluiden wisselen elkaar af, en er wordt gegooid en gesmeten met zowel de kaffee als de kuchen. Mensen die dit eerder gezien hebben weten wat ze kunnen verwachten, maar er zijn veel bezoekers voor wie dit hun eerste Kaffee und Kuchen ervaring is, zo is te zien op de blikken van verbaasde bezoekers die elkaar met een lach op het gezicht aankijken.

Een ander hoogtepunt en iemand die snapt hoe je goed met de bassen werkt is Kommando. Zeer zware bassen, fijne ritmes en lekker rauwe geluiden combineren tot een heerlijke muur van geluid die zich ergens tussen dansbaar en luisterbaar begeeft. Een van de betere dansbare acts van het weekend!

De avond wordt afgesloten met een act die ondergetekende al heel lang niet meer live had gezien: Noisex. Hoewel ze wat technische issues leken te hebben was de set absoluut een hoogtepunt. Direct openend met Serious Killer en vanaf dat punt constant doordenderend zorgde het dat de mensen die zo lang nog zijn blijven hangen niets anders konden doen dan dansen.

Trouble in Paradise

En toch was met name dag 2 niet onomstreden. Zonder medeweten van de organisator had de lokatie (Turbinenhalle) het deurbeleid gewijzigd. Als je eenmaal binnen was dan mocht je niet meer naar buiten. Of tenminste, als je naar buiten ging dan kon je niet meer naar binnen. Met name op dag 2, die al ‘s middags begon, zorgde dat voor problemen omdat mensen tussendoor even wat wilde eten. De security mensen bij de deur gaven dan aan “eet binnen maar iets”. Maar het aanbod binnen ging niet veel verder dan vrij dure pretzels, broodjes worst of broodjes schnitzel. Het eten was slecht en duur, en bovendien waren er geen opties voor vegetariers of veganisten. Bij hoge uitzondering werden er mensen naar buiten gelaten omdat ze bijvoorbeeld vegetarier of veganist waren. Maar het zorgde voor veel discussie waarbij er vanuit de kant van security ook echt tegen mensen geschreeuwd werd als ze moeilijk gingen doen.

En dat was niet het enige probleem. Op dag 1 werd de zaal niet verwarmd waardoor bezoekers het flink koud hadden de hele avond. Zelfs als je ging dansen warmde dat niet voldoende op.

En daarnaast was er nog de bar. Water en frisdrank kost 4 euro. Bier ook, en dat was echt niet te drinken. En als je wat sterkers wilde was je nog meer geld kwijt. Daar komt bij dat de lokatie nog met een bonnensysteem werkt, waarbij te veel gekochte bonnen aan het einde van het festival niet weer in te leveren is veel geld. Een verouderd systeem.

Overigens kon de organisator hier niets aan doen, het was de lokatie die dit allemaal zo had ingericht. Maar het doet wel af aan de ervaring.

En toch was het leuk

En ondanks deze problemen was het toch een mooi weekend. De muziek was goed, mensen hadden het naar hun zin, er is genoeg gedanst. En de markt, hoewel dit jaar in de zaal gepositioneerd waardoor elkaar verstaan een uitdaging kon zijn, werd prima bezocht. Mensen zijn met genoeg nieuwe muziek naar huis gegaan.

Alle foto’s door Marjolein van Elteren.